De vereniging

Korfbalvereniging ” ROSOLO”…..verleden en heden.

In januari 1950 is korfbalvereniging Rosolo (vroegere naam van Reusel) opgericht. De eerste vergadering werd bijgewoond door 4 dames, nl. Toos Paulussen, Mia Sanders, Cornelia Huijbregts en Annie Duijvelaar.
Deze vergadering vond plaats in het oude patronaat, een gebouw waar ook de toneel uitvoeringen werden gehouden. Dit stond op het terrein van het fratersklooster in de Schoolstraat. Op deze vergadering was de kapelaan van de parochie aanwezig, want korfbalvereniging Rosolo was een katholieke meisjes vereniging, en dan was het gebruikelijk dat daar een geestelijke adviseur bij hoorde.
Van dames van buitendorpse verenigingen hebben we steun gekregen om de boel op poten te zetten. Jos van Hoppe was de eerste trainer en met medewerking van Reusel Sport kregen we de beschikking over een terrein op het sportpark, bij de boerderij van Jos Roijmans (Roimanne Sjef) in de Lensheuvel, zodat we konden starten met een senioren team.
Ook hebben we nog gespeeld op het sportterreintje van het Zustersklooster aan de Wilhelminalaan, daarna in de Kruisstraat, op het plein aan de Vlassert en op het gemeentelijk sportpark, wat een luxe was. Het eerste uniform was een gele jurk, met op het borstzakje de naam van de vereniging “ROSOLO” geborduurd. Later kregen we zwarte rokken met gele blouses.
De accommodaties waren niet zoals nu, nu heeft iedere vereniging een eigen kleedlokaal. Wanneer we buiten Reusel speelden, gingen we in uniform van huis, naar de tegenpartij meestal met de fiets. Na het spelen reden we zo terug naar huis, want douches hadden we in die tijd ook niet. Ook het vervoer naar clubs verder weg, bijv. St.Oedenrode, Liessel, Borkel en Schaft, Tilburg enz. was altijd primitief. Mia Bel had verkering met Miel de Bruijn (Miel Bol), dus die heeft verschillende keren met een bestelbusje gereden, wat natuurlijk niet mocht, want daar mochten geen personen in vervoerd worden. Dus wanneer er politie te zien was, moesten we duiken, zodat er geen speelsters te zien waren,…….toen best spannend.
Het seizoen ‘58-’59 telde Rosolo 26 leden, we speelden met twee senioren teams en het eerste werd kampioen in de 2e klasse. Wanneer we vergaderden, was dat meestal in een café, bijv. in ” ‘t Centrum” of bij “Gotte” (Kerkhofs) in de Lensheuvel.
Iedereen droeg zijn/ haar steentje bij. De een haalde contributie op (fl.0.25 per week), de ander bracht boodschappen rond en weer anderen zorgden dat het veld in orde was. Mien Ising werd trainster, toen Jos van Hoppe ermee ophield. Maar ondanks het behelpen in de eerste jaren van het bestaan van Rosolo, bleef de vereniging groeien en konden we in het seizoen ‘60-’61 met een junioren team starten.

In 1962 zorgde Rosolo op de kampioensdag in Geffen voor de nodige opwinding, door in voor die tijd zeer korte rokken, LANDSKAMPIOEN te worden. Deze rokken hebben toen schijnbaar toch hun vruchten afgeworpen. In het seizoen ‘67-’68 waren de junioren intussen senioren geworden, en hadden we geen aanvulling met jongere dames. Dus er waren weer twee senioren teams. Toos Vosters was op dat moment speelster/ trainster. Vaak moest zij met haar vrijer op zaterdagavond nog rond in het dorp, om voor de zondagmorgen genoeg speelsters te hebben.

Annie van Gompel- Lavrijsen was in die tijd voorzitster en Sjaan van Gompel- van Limpt hield het kasboek bij dat bestond uit twee bladzijden. In 1969 werd de voorzitster opgevolgd door de secretaresse Phil op de Beek, Sjaan bleef het kasgeld beheren. Twee korfbalsters uit Wintelre, te weten Mieke Kuijpers en Diny van den Hout, kwamen door hun huwelijk in Reusel wonen. Toos Vosters die er intussen alleen met Sjaan van Gompel voor stond, zag dat de mannen van deze speelsters wel interesse hadden voor de korfbalsport. Dus trok zij de stoute schoenen aan en ging bij Jan Kuijpers in de Sleutelstraat eens praten. Jan had interesse en vanaf het seizoen ‘70-’71 nam hij de voorzittershamer en de trainingen over. Rosolo nam voortaan ook deel aan de zaalcompetitie.
Het seizoen daarop maakte de korfbalvereniging een stormachtige groei door. In maart, voor de aanvang van de 2e helft veldcompetitie konden er vier nieuwe teams worden aangemeld. De korfbalvereniging telde op dat moment 73 leden. Twee senioren-, een junioren- en drie aspirantenteams. De voorzitter/ trainer ging iemand zoeken voor het seizoen ‘73-’74, om zijn taak als trainer te kunnen overgeven. Het is de eerste (maar vooral niet de laatste), die de vereniging vanuit het gemengd korfbal binnenhaalt, in de persoon van Dhr. van den Waarzenburg.
De gezelligheid na de trainingen werd voortgezet in de kantine van Reusel Sport, rond de kachel die het middelpunt vormde van de houten leger barak. Ook dit seizoen startten er weer nieuwe teams wat resulteerde in twee kampioenschappen bij de aspiranten 1 en 3. In deze periode meldde zich het 100e lid: Antonie Baars. Om het 25 jaar bestaan te vieren werd het idee geopperd, om in de maand augustus (voor aanvang van de veldcompetitie) een toernooi te houden. Dit bleek een groot succes te zijn, want vanaf de eerste editie zag menig korfbalvereniging dit als een oefening voor het nieuwe seizoen. Omdat ook het ledenaantal bleef groeien nam het bestuur het besluit om een clubblad in te voeren, dat maandelijks aan de leden werd uitgedeeld. Vanaf toen hoefden de leden niet meer naar het sportpark te fietsen om mededelingen te lezen die op een kartonnen kaart tegen een lantaarnpaal waren gebonden als: ‘op Witte Donderdag geen trainingen’ of ‘zaterdag om 10.15 uur junioren 1 met de fiets naar Casteren’.
In het seizoen ‘74-’75 nam Jeff Neggers het trainingsroer over. Uit verhalen van speelsters van toen bleek dat hij een echt gezelligheidsmens was. Jeff bracht menig uur in de kantine door na het verstrijken van de wedstrijden en trainingen.
Dat het niet alleen gezellig was bij Rosolo bewees men het seizoen daarop. Door kampioen te worden in de 1e klasse zaalcompetitie, zette ons vaandelteam een goede prestatie neer. Om de taak van trainer wat te verlichten, nam Noud de Bresser het tweede senioren team onder zijn hoede, om vervolgens het seizoen daarop (‘77-‘78) beide seniorenteams te trainen. Het 1e team werd op het veld kampioen en promoveerde naar de overgangsklasse. De vereniging telde ondertussen 14 jeugdteams, te weten 5 junioren-, 5 aspiranten-, en 4 pupillenteams.
Een vereniging die de jeugd heeft, heeft de toekomst. Want twee jaar later, tijdens het “ROSOLO-toernooi” in 1979 konden we ons 200e lid Helmi van Limpt welkom heten. Onder leiding van Noud promoveerde senioren 1 in seizoen ‘80-’81 van de overgangsklasse naar de hoofdklasse. In het seizoen ‘81-’82 werd deze plaats gehandhaafd, een kampioenschap was toen nog niet weggelegd voor ROSOLO. Door het bestuur werd gezocht naar een nieuwe trainer/coach voor het volgende seizoen. Niet iemand die alleen maar senioren 1 wilde trainen, nee, alle seniorenteams kwamen dan voor zijn/haar rekening. Dat dit niet mee viel, ontdekten ze al snel. Er waren vijf seniorenteams. Ze kwamen weer in het wereldje van het gemengd korfbal terecht en iedereen wachtte met gemengde gevoelens het resultaat af.
Makkelijk was het niet om iemand over te halen bij de dames van Reusel te komen. Commentaar als: “dames korfbal, boerenkool korfbal”, lag bij het gemengd korfbal voor in de mond. Het bestuur had gelukkig ook zijn woordje klaar en praatte als brugman om ze te overtuigen dat het de moeite waard was om bij Rosolo te komen. En, ja hoor ze brachten maar liefst twee heren mee naar Reusel. De één was Jan Reker, hij werd de nieuwe trainer en nam alle senioren onder z’n hoede. De tweede was Hans Berkhof, hij ging senioren 1 coachen/begeleiden bij de wedstrijden.
Dat dit veel verandering met zich meebracht kun je je wel voorstellen. Alles werd veel professioneler aangepakt. Vooral voor de selectie, dus senioren 1en 2. De overige senioren werden goed getraind, maar ze misten iedere wedstrijd een goede coach langs de lijn. Het is ook in deze tijd dat er een technische commissie ontstond voor de senioren. Deze behartigde alle zaken aangaande de senioren die competitie speelden. Tijdens deze bijeenkomsten kwam het probleem ‘coaches lagere teams’, regelmatig aan de orde. Toon van Gompel, Arie van den Hout, Mart van Gompel en Frans van Limpt hebben ieder nog een tijdje als begeleider van een senioren team gefungeerd.
Zoals eerder al geschreven, kwamen er met de komst van deze twee heren nog meer veranderingen. Op trainingen kregen de senioren allerlei vaardigheden onder hun neus geschoven zoals: rekken en het was ook de bedoeling dat de speelsters voor de wedstrijd al over hun ‘dooie punt’ waren, dus niet zomaar rustig een balletje richting korf mikken, nee, een extra meegebracht T-shirt werd helemaal in het zweet gewerkt. Voor iedere wedstrijd die gespeeld moest worden, werd er donderdags na het trainen een praatje gehouden als voorbereiding op zondag. In de wedstrijd moesten speelsters laten zien wat er op ‘t trainen geleerd was. Zoals ‘afvangen vanuit de ruimte’, ‘je dame bezig houden’, ook het voorverdedigen werd hard aangepakt. Werd er te gejaagd gespeeld dan kwamen er kreten als ‘de bal is toch niet heet’ en ‘rustig spelen, zolang wij de bal hebben kunnen zij geen doelpunten maken’.
In het voorjaar van het seizoen ‘82-’83 werd er bij Rosolo gestart met een koekenactie. De leden moesten langs de deuren met koeken, om zo de kas te spekken. Het werd een succes, vooral de stroopwafels waren erg in trek.
In het seizoen ‘83-’84 was het dan zover; het harde werken tijdens de trainingen werd beloond met het zaalkampioenschap. Rosolo had de meeste punten bij elkaar gespeeld, door tijdens de laatste wedstrijd te winnen van Klimroos. Nou, nou …..sporthal Den Boegent was te klein! ‘KAMPIOEN’, …….het was bijna niet te pakken. De harmonie kwam aanrukken, de krant wilde het een en ander weten, de dorpsradio Roslo zond iets uit, er werden vaatjes bier geschonken, kortom bijna een week van feesten. Rosolo werd een visitekaartje voor Reusel.

Er was een goede sfeer bij Rosolo en dat was belangrijk. Samen stonden we sterk zowel bij spanningen als bij ontspanningen (hoeveel tafels zijn er wel niet verschoven om steeds samen te zitten). In het seizoen ‘84-’85 telde Rosolo 135 leden. Voor senioren 1 brak het tijdperk aan van eeuwige tweede. Hans Berkhof stopte met coachen en Jan Reker ging alleen verder.
Een leuke nevenactiviteit werd gestart: Het familiekorfbaltoernooi. Aan het einde van de buitencompetitie nog een gezellige dag gemengd korfballen. Voor ….de fun….op de Rouwenbogt namen familie- en vriendenteams deel aan dit toernooi. Het mannelijk geslacht kwam er toen achter wat korfbal vooral conditioneel inhield. Dat iedereen het een leuke ontspanning vond, blijkt uit de daarop volgende jaren, waarin het aantal deelnemende teams zich steeds bleef uitbreiden.

In het seizoen ‘85-’86 werden de recreanten opgericht. Veel oud-korfbalsters die het korfballen op zondag niet meer zagen zitten, bijv.: na het huwelijk of door gezinsuitbreiding, konden toch iedere woensdagavond hun hartje ophalen door te korfballen op recreatief niveau, maar vooral de gezelligheid na een training of wedstrijd telde bij hen. Het spelen was niet in competitieverband, dus met de bond hadden ze weinig of niets te maken. Noud de Bresser werd bereid gevonden deze dames te gaan trainen.
In het seizoen ‘86-’87 werd de JAC in het leven geroepen. Een fanatieke groep mensen ging ervoor zorgen dat de jeugd eens extra onder de loep werd genomen. Alle activiteiten die betrekking hadden op de jeugd zoals: Sinterklaas, carnaval, kamp, maar ook een heus schoolkorfbaltoernooi namen zij voor hun rekening. Dit schoolkorfbaltoernooi vond plaats de dag voor het familietoernooi, zodat het een echt korfbalweekend werd. Verder organiseerden ze nog andere activiteiten zoals een bingo-middag en de kerstwandeling. Het kamp, dat de eerste week van de zomervakantie gepland werd kende een grote deelname, zelfs zo groot dat er geen accommodatie meer te vinden was, om de groep in een keer te laten kamperen. Daarom koos, de JAC voor de volgende oplossing, de allerkleinsten gingen van zaterdag t/m dinsdag, en de oudere jeugdleden van dinsdag t/m zaterdag op kamp..
In ditzelfde seizoen wilden senioren 1, coûte que coûte van die tweede plaats af. En het lukte. Zowel in de zaal als op het veld werden ze LANDSKAMPIOEN. Er werd weer flink gefeest en met een platte kar door Reusel gereden, zo werd iedereen goed op hoogte gebracht. Dit was ook een fijne manier om van Jan Reker afscheid te nemen. Na 5 jaar, als trainer bij Rosolo, stopte hij ermee. Maar wie moest het roer van hem overnemen? Niemand minder dan Yvonne Reker, de echtgenote van Jan.
In ‘t seizoen ‘87-’88 verliep de samenwerking tussen senioren 1 en Yvonne Reker heel lekker. Door haar eigen korfbal ervaring wist ze nog wat extra kneepjes van ‘t vak bij te brengen. In de zaal lukte het senioren 1 niet om de titel te pakken. Maar héééé…, wat gebeurde er met senioren 2. Zij werden kampioen van de overgangsklasse in de zaal. Annie van Gompel wist haar medespeelsters zo te motiveren dat dit beloond werd met een plaats in de hoofdklasse voor de volgende zaalcompetitie. Dus 1 en 2 samen aan de Nederlandse dameskorfbaltop.
Omdat geld belangrijk was voor een gezonde vereniging werd er een eindejaarsactie gehouden. Deze actie hield in dat alle Rosolo leden in de maand december zoveel mogelijk ijstaarten en/of worstenbroodjes probeerden te verkopen aan buren, familie en vrienden. Met het oog op de naderende feestdagen was dit een extra stimulans om stevig je best te doen.
Het ledenaantal van de vereniging bleef groeien en om iedereen goed op de hoogte te laten zijn van de verschillende korfbalactiviteiten, commissies, bestuursleden, teamindelingen, trainingstijden, bracht men aan de start van het nieuwe korfbalseizoen een Info-boekje uit voor de leden. De tijd was aangebroken om met de welpen te beginnen. De JAC zorgde ervoor dat ook voor deze jongsten voldoende leiding en materiaal aanwezig was. Ze hielden tijdens de wintermaanden een ledenwervingsactie. De kinderen konden vanaf november t/m februari kennis maken met de korfbalsport. Na deze tijd konden ze lid worden en deelnemen aan de tweede helft van de veldcompetitie.
Rosolo begon te geloven hun senioren 1 een goede kans maakte om kampioen te worden. Op de trainingen werd hard gewerkt en tijdens de dindagtraining die bedoeld was voor het schot en conditie werd iedereen flink aangepakt door Annie van Gompel. Het had succes, het seizoen ‘87-’88 werd afgesloten met een kampioenschap in de hoofdklasse. Weer werd er gefeest bij Rosolo, en de Reuselnaren maar denken:….’doar hedde ze wir,… mee durre beker’. Het begon stilaan gewoon te worden. Yvonne Reker vond een seizoen genoeg en gaf het weer terug aan Jan. De Rekertjes waren eigenlijk niet weg te denken bij Rosolo. In het seizoen ‘88-’89 bleef de sfeer er goed inzitten. Er werd goed gekorfbald en goed ‘ge-après-korfbald. Dit was ook goed voor de teamgeest. Dit mondde uit in twee kampioenschappen, zowel in de zaal als op het veld, en senioren 2 wist in de hoofdklasse te blijven tijdens de zaalcompetitie. Dit jaar hadden we trouwens voor het eerst twee poules in de hoofdklasse, dus werd er op het laatste een echte finale gespeeld door de bovenste van iedere poule. Als je die dan won, gaf dat toch iets extra’s.
Op 15 januari 1990 vierden we het 40-jarig bestaan met een rock-and-roll feest. In het seizoen ‘89-’90 verdween het middenvak, dus ook voor de buitencompetitie waren er acht basisspeelsters nodig. Rosolo had een brede selectie en de concurrentie lag overal op de loer. Dit hield in dat er hard gestreden moest worden om je plaatsje in de selectie te behouden. Een gezonde situatie… toch?…..Een luxe. De zaalcompetitie werd afgesloten met een landskampioenschap. Het hoeveelste ondertussen ??????

Op het veld lukte het deze keer niet, de finale tegen Geko verloren ze, na de officiële wedstrijd en de verlenging (6-6), op strafworpen met 6-7. Ze sloten het tijdperk Reker af met een gezellig weekendje Belgische Ardennen, of Duitse…..wat was het alweer? Jan Reker legde zijn dames in de handen van Leo Schinning. Hij gaf te kennen alleen maar de selectie te willen trainen en wel twee keer per week. Dus voor de andere teams moest de technische commissie aan de gang. Annie van Gompel nam senioren 3 en 4 en junioren 1 voor haar rekening.
Rosolo telde op dit moment 182 leden. Aan de competitie werd deelgenomen met 4 senioren-, 3 junioren-, 5 aspiranten-, 2 pupillen- en 4 welpenteams. De groei zat er goed in. Dit hield dus ook in dat er een goede samenwerking moest zijn tussen bestuur en de diverse commissies, om alles goed te laten verlopen. Leo Schinning had voor de selectie inderdaad nog wat nieuwigheden in petto, uit vertrouwde bronnen hoorde we zelfs dat ze van hem misschien wel het meeste geleerd hebben. Zijn motto was: ‘als je alle oefeningen 100% uitvoert, bouw je vanzelf conditie op’. Van Leo hadden we geleerd economisch te korfballen. Zo zuinig mogelijk met je energie omgaan en met de kansen. Ook de termen ‘cooling down’ en ‘rebound’ waren nieuw en lieten het korfbal internationaler klinken. De sfeer bleef met de komst van Leo behouden en mede daardoor lukte het Rosolo om een finaleplaats te bemachtigen tijdens de zaalcompetitie.
De finale werd door Rosolo gewonnen. En ook Annie van Gompel behaalde samen met haar junioren 1 het veld- en zaal-kampioenschap. Diny van den Hout gaf na drie jaar het trainingsschap bij de recreanten over aan Trees Bekers (’91-’91). Diny nam het coachen van senioren 2 voor haar rekening.

Tijdens de zaalcompetitie werd senioren 1 landskampioen. Ook jeugdteams behaalden goede resultaten; junioren 1, aspiranten 1, 2 en 4 werden ook zaalkampioen. In het seizoen ‘93-‘94 nam Trees voor een seizoen de trainingen van senioren 4 en 5 voor haar rekening. Senioren 1, 5 en de midweek werden kampioen, zowel op het veld als tijdens de zaalcompetitie.
Na een periode van vier jaar werd Leo Schinning opgevolgd door Leo Robben, die hield wel van gezelligheid, gecombineerd met sport. Resultaat: een trainingsweekend bij de Kanaries te Best. ‘s Morgens was het flink afzien tijdens een conditieblok, dat wel iets meer tijd in beslag nam dan het gemiddelde conditieblok dat de dames gewend waren , ‘s middags was het tijd voor techniek, de avond daarvoor hadden we al schottrainingen gehad. In de kantine werden ‘s avonds spellen gedaan er bevordering van de teamgeest waarna men zich naar de kleedlokalen begaf. Maar aan slapen kwam je niet echt toe, waardoor je je de volgende dag een dweil voelde. Leo Robben bleef twee seizoenen hoofdtrainer.
Daarna kwam Peter Knollema, dat was de man van de tactiek. Systemen, aanvals-opzetten en spelsituaties werden veelvuldig geoefend in partijen. Twee keer in de week anderhalf uur mocht de selectie zich weer uitleven op het veld. Vanwege het grote aantal jeugdleden werd in januari 1997 een Jeugd Technische Commissie in het leven geroepen. Van elke leeftijds-categorie nam een trainster of leidster hierin zitting. Zij maken de teamindeling, hielpen met trainingsopbouw enz..
Na een reeks van trainers die zelf hun faam in het gemengde korfbal hadden gehaald was het weer tijd voor een frisse wind binnen de vereniging. Iemand die haar sporen had verdiend in het dameskorfbal. We hebben het natuurlijk over Annie van Gompel, de meest recente trainster van dit decennium. In al haar trainingen werden de verschillende aspecten zoals techniek, conditie en tactiek aangehaald, soms gecombineerd, bijv. in de corcon-test, die zij introduceerde. Er konden weer enkele uitdrukkingen aan haar korfbalboekje worden toegevoegd zoals: ‘in de bal’, ‘in de bal met doorloper’, en ‘de dubbele doorloper’.
Zomer 1998 voor de 25e keer gingen de jeugdleden op zomerkamp. Het thema voor dit feestelijk gebeuren was voor de allerkleinsten (22 welpen en 38 pupillen F-E) ‘FEESTNEUZEN’. Met in het programma een boerenbruiloft, pyjama party, St. Maartenfeest, nieuwjaar. De aspiranten en de pupillen D hadden het thema ‘FEESTEN’, zij kampeerden met 31 feestgangers.
Een recent hoogtepunt in de geschiedenis van Rosolo was het LANDSKAMPIOENSCHAP hoofdklasse junior, dat op 8 juni 1999 in Casteren door Rosolo A1 tegen Spes A1, werd behaald. Daarna was er een groot feest voor de Reuselse korfbalvereniging.
En feesten, daar zijn de dames van Rosolo goed in. Het was alweer enige tijd geleden dat we een landskampioen op hoofdklasse niveau hadden. Overigens waren er elke competitie wel kampioenen bij Rosolo.
Een eigen kantine komt bij alle kampioenstitels en feesten goed van pas. Tja,…..die kantine, iets waar de korfbalvereniging met recht trots op kan zijn. Op 15 februari 1995 vond de eerste vergadering plaats en werd de bouwcommissie ingesteld, die “ons Huukske” (bedacht door de midweek) zou gaan realiseren. Met behulp van vele vrijwilligers, werd op 18 mei 1996 gestart met de bouw. Namelijk het uitgraven van het perceel. Daar Rosolo een grote vereniging is, kwam de hulp uit alle hoeken aanzetten. Opa’s, papa’s, en vrienden van de speelsters, iedereen wilde zijn steentje bijdragen. ‘Time sure flies when you’re having fun’, zo was Ben Westendorp een keer zo hard aan het werken, dat hij de tijd vergat. Toen hij op zijn horloge wilde kijken hoe laat het nu werkelijk was, kwam hij erachter dat hij zijn horloge verloren was. In alle ijver had Ben zijn horloge in de grond gespit. En dus moest iedereen helpen zijn horloge terug te vinden. Dit lukte eindelijk, na nogmaals een halve dag omspitten van de grond.
Het enthousiasme leidde ertoe dat de bouw in een rap tempo vorderde en eind november 1996 werd de bouwcommissie al weer ontbonden. Zo’n half jaar na het starten van de bouw, was “ons Huukske” een feit en zij werd officieel feestelijk geopend op 18 januari 1997. Ook wel handig zo’n kantine, want naast een gezellig ontmoetingscentrum wordt zij tevens aangewend voor diverse activiteiten. Bijvoorbeeld het houden van spelmiddagen voor de jeugd. En wanneer een training in het water dreigt te vallen, geen nood: in “ons Huukske” is altijd wel iets te vinden om de kinderen te vermaken. In de wintermaanden worden er voor de ouderen kaartavonden georganiseerd door de JAC. Onder het genot van een natje en een droogje kan iedereen die maar wil komen rikken of jokeren. Na de bouw van de kantine beschikt Rosolo ook over een eigen speciale vergaderruimte. Hier vinden maandelijks diverse vergaderingen plaats van de vele commissies die Rosolo kent. Zelfs de jaarlijkse algemene ledenvergadering is verhuisd van Hotel ‘‘t Centrum” naar “ons Huukske”. Daarnaast wordt het m.b.v. onze kantine makkelijker om cursussen van het KNKV binnen te halen. De welpencursus in ‘97-’98 was een groot succes en afgelopen jaren wist Rosolo weer enige scheidsrechters voor de vereniging te rekruteren middels diverse scheidsrechterscursussen. Rosolo kent veel leden en met name veel jeugdleden.
Op 13 februari 2000 werd zelfs het 300e lid verwelkomd. Daar de kampioenen van de toekomst de jeugdleden van nu zijn, is het belangrijk dat het huidige beleid van Rosolo zich ook op de jeugdleden richt. Voor de tweede maal in haar bestaan, wordt er een trainingsopbouwplan opgesteld. Hierin komen diverse korfbal- en trainingstechnieken aan bod. Ook worden legio oefeningen als trainingsstof aangeboden, dit om de vaak jeugdige trainsters en leidsters voldoende trainingsmateriaal aan te kunnen bieden. Dit zijn weer zaken die de jeugd technische commissie behartigt. Korfbalvereniging Rosolo is dus een vereniging die letterlijk draait op vrijwilligers. En vrijwilligers, die behoor je nu eenmaal te belonen voor hun inzet. Daarom wordt er elk jaar een knalfuif gegeven, het ‘vrijwilligersfeest’.

Waar…?? Hoe kan het anders in ….. “ons Huukske”.

Terugblikkend in de geschiedenis van Rosolo, kunnen we stellen dat het verenigingsleven zich prima staande heeft weten te houden. Gezien de goede samenwerking tussen de vele commissies, vrijwilligers en leden zal Rosolo voorlopig nog kunnen groeien. De wens is dat we nog vele jaren succesvol mogen zijn met goede prestaties, sportiviteit en dynamiek, en dat de gehele vereniging dan terug kan kijken op gezellige, sportieve en leuke jaren.